ooit kwam ik klaproos tegen
was verliefd bij d' eerste tel
zijn blaadjes rood en teer
mijn hart klopt vlug, zoals weleer
stiekem toen geplukt
van aanblik zo verrukt
om te houden en te minnen
wat zonder hem te beginnen
sprak liefdevolle woorden
aaide zacht zijn teder hart
alles werd zo warm vanbinnen
mijn schoonheid, mijn kracht
ach klaproos, mijn liefste
zo uniek, mijn zonderling
wilde jou voor mij alleen
niet dat je sterven zou...meteen
oh muze kon ik even
hem terug het leven geven
om te eren wie hij was
lieve klaproos in het gras
© 2010 Monique Verplancke
